Zostały nam jeszcze do omówienia współczesne chrześcijańskie filozofie antropologiczne. Opierają się one na nurcie arystotelesowsko-tomistycznym. Główna ich orientacja to personalizm, który podkreśla osobowy charakter człowieka, a także społeczny wymiar społeczeństwa.
Według koncepcji chrześcijańskich człowiek składa się z czynnika materialnego - ciała i czynnika niematerialnego - duszy, której stworzenie przypisują Bogu, gdyż jako niematerialna nie może pochodzić z materialnego świata. Na dowód istnienia czynnika niematerialnego wskazuje fakt, że pojęcia, jakimi człowiek się posługuje, nie są jednostkowe, ale niematerialne. Dalej wynika, że i poznanie, rozum musi być również duchowy, a wraz z nim wyrażanie sądu, które jest porównaniem przynajmniej dwóch pojęć i ukazaniem związków między nimi. Podobnie wola, wolna i wcześniejsza od działania, jest dowodem na istnienie czynnika niematerialnego w człowieku.
Dusza łączy się z ciałem tworząc człowieka - byt substancjalny, samoistny. Jest on istotą społeczną, czyli odpowiedzialną za siebie i ogół. Przysługują mu zatem prawa i obowiązki, wspierające jego wszechstronny rozwój. Ważnym odróżnieniem od filozofii egzystencjalizmu ateistycznego jest też fakt, że śmierć nie jest kresem istnienia, ale - co wynika z nieśmiertelności duszy - jest po prostu przejściem w inne życie. I tu potrzebna jest wiara, która przynosi odpowiedzi na nurtujące człowieka pytania o sens jego ludzkiej egzystencji. „Z filozoficznego punktu widzenia można tylko powiedzieć, że człowiek posiada zarówno cel ziemski jak i pozaziemski. Celem ziemskim jest możliwie pełny i wszechstronny rozwój osoby ludzkiej oraz odpowiadające jej działanie i udoskonalanie szeroko pojętego środowiska człowieka. W wymiarze całościowym celem człowieka jest pełne i doskonałe jego szczęście, którego pragnienie towarzyszy mu przez całe życie, a którego daremnie szuka w świecie. Szczęście to może mu zapewnić tylko byt w pełni doskonały, byt najwyższy - Bóg, który zaszczepił człowieku to pragnienie. Wiara przekazuje warunki osiągnięcia tego szczęścia”.9
Teorie osoby ludzkiej zależą zatem od stosunku do wiary i Boga. Wszystkie bowiem zakładają istnienie ciała, natomiast problematyczna jest egzystencja duszy i jej definicja. Ustalenie więc, kim jest człowiek – istota ludzka, nie jest proste i wciąż nastręcza filozofom i teologom trudności.
za:edukacja.edux.pl