Teorie i typologie osobowości znajdowały się w obszarze zainteresowań myślicieli i filozofów od wielu wieku. Wymienić tu należy zarówno filozofów klasycznych, takich jak Sokrates, Hipokrates, Platon i Arystoteles, jak i późniejszych myślicieli, których poglądy możemy odnaleźć w wielu współczesnych teoriach: Tomasza z Akwinu, Benthama, Comte’a, Hobbesa, Kierkegaarda, Locke’a, Nietzschego i Machiavellego. Na tym gruncie od początku XX wieku zaczęły powstawać psychologiczne teorie osobowości, różniące się od dawniejszych naukowymi aspiracjami (nie zawsze jednak znajdowały one wyraz w konsekwentnym przestrzeganiu reguł metodologii nauki). Na tworzenie się nowych teorii osobowości ważny wpływ wywarły główne nurty kształtującej się psychologii: kliniczny (Charcot, Janet, Freud), psychologia eksperymentalna (Helmholtz, Pawłow, Watson i Wundt), teoria uczenia się, psychologia postaci (Gestalt), koncentrująca się na pomiarze i badaniu różnic indywidualnych tradycja psychometryczna i inne. Głównymi teoretykami osobowości byli S. Freud, C.G. Jung G.W. Allport, H. Murray, G. Murphy, E.R. Gurthie, J. Dollard, N. Miller, G. Kelley, C. Rogers