O depresji, w depresji, wsparcie w depresji, leczenie depresji, depresja to choroba, depresja forum

Prowadzenie działalności terapeutycznej z uwzględnieniem powyższych aspektów pozwala na synchronizację pracy funkcji percepcyjno – motorycznych i wzrostu umiejętności i poprawności czytania i pisania.
Aby postępowanie terapeutyczne spełniało pokładane oczekiwania i aby dzieci nie traktowały zajęć jako dodatkowych lekcji i nie odczuwały ich jako kary za niepowodzenia w nauce, konieczne jest przestrzeganie przez n-la terapeutę zasad nie tylko ogólnopedagogicznych, lecz także specyficznych dla terapii:
1.ZASADA INTEGRACJI – polega na łączeniu i wykorzystaniu w pracy terapeutycznej wiedzy na temat aktualnych potrzeb i faktycznych możliwości dziecka, wynikających z diagnozy, z wiedza o sposobach i formach postępowania terapeutycznego w odniesieniu do wymagań szkolnych.
2.ZASADA ADEKWATNOŚCI wymaga, aby wkład programu był ciągiem sensownie dobranych treści do ćwiczeń oraz form i technik ich realizacji uszeregowanych w takiej kolejności stopniowego i cyklicznego wdrażania, by odpowiadało to potrzebom dziecka.
3.ZASADA INTERKALACJI polega na ćwiczeniu tej samej funkcji za pomocą różnych technik i środków w zmieniających się sytuacjach, aby w ostatecznym efekcie uzyskać jej sprawność niezależną od materiału i warunków, w jakich miałyby się uaktywnić.
4.ZASADA STRATEGII DZIAŁANIA zakłada wieloaspektowy charakter terapii, co oznacza równoczesne stosowanie zabiegów na różne i w różnym stopniu rozwinięte, jak i zaburzone funkcje, zgodnie z określoną ich typologią i strukturą (łączenie postępowania przyczynowego i objawowo, przechodzenie od ćwiczeń funkcji do ćwiczeń czynności).
5.ZASADA PRZYSTĘPNOŚCI uwzględnia ścisłe ustruktualizowanie działań od łatwych do coraz bardziej złożonych, tak w zakresie treści, jak i tempa uczenia się każdego dziecka.
6.ZASADA ŚWIADOMEGO UDZIAŁU w terapii zakłada konieczność wyjaśniania dziecku celu i sposobu postępowania profilaktyczno – naprawczego.
7.ZASADA ZINDYWIDUALIZOWANEGO KONTAKTU POLEGA NA:
pełnej akceptacji dziecka, jakim jest w rzeczywistości, a nie według założonych oczekiwań osób dorosłych,
uznaniu, że dziecko zasługuje na szczególną pomoc,
pozytywnej więzi emocjonalnej dziecka z terapeutą i pozostałymi członkami grupy,
stopniowym wprowadzeniu kontroli i oceny wyników pracy dziecka po wstępnym okresie pełnej aprobaty każdej próby samodzielnego działania.
Efektywność procesu terapeutycznego wymaga zintegrowanego oddziaływania terapeutycznego, płynącego z trzech źródeł:
* od n-la terapeuty w toku zajęć specjalistycznych,
* ze środowiska szkolnego, od n-li uczących dzieci z trudnościami,
* ze środowiska domowego, od rodziców wychowujących i pomagających dzieciom w nauce.
Efektywność terapii jest funkcją następujących zmiennych:
* dziecka, rodzaj i natężenie zaburzeń,
* diagnoza psychopedagogiczno – medyczna i jej trafność,
* terapeuta, jego osobowość i wiedza specjalistyczna,
* sytuacje terapeutyczne, ich dobór i sposób realizacji,
* intensywność terapii i czas jej trwania,
* miejsce i warsztat pracy terapeutycznej.